Muzeum im. J. G. Herdera w Morągu, 22 sierpnia 2021 (niedziela), godz. 17.00
Alfons Kułakowski (1927-2020) to artysta, który niezwykle umiejętnie przekształca i łączy tradycje światowego malarstwa m.in. impresjonizmu, ekspresjonizmu, czy fowizmu, przepuszczając je przez pryzmat własnej wrażliwości. Wrażliwość ta silnie sprzężona jest z jego biografią.
Malarz urodził się w 1927 roku w Osiczynie niedaleko Berdyczowa. Dwa lata później jego rodzina została ograbiona z majątku i zesłana na Syberię. W latach trzydziestych z rąk NKWD zginęła duża część jego najbliższej rodziny, wujowie i dziadek. W 1944 roku Kułakowski zdecydował się na ucieczkę z łagru i dotarł do Kazachstanu, gdzie dołączył do starszego brata. W 1945 roku rozpoczął studia malarskie w kazachstańskiej Ałma-Acie. Po uzyskaniu dyplomu w 1952 roku zadebiutował pierwszą indywidualną wystawą. Osiedlił się w Ałma-Acie, gdzie zbudował z bratem dom, nazywany „Domem Polskim”, funkcjonujący jako kulturalno-intelektualny salon. W 1997 roku, rok po pierwszej polskiej indywidualnej wystawie, po ponad siedemdziesięciu latach wraz z bratem Mieczysławem zdecydował się na przyjazd do Polski. Zamieszkali na Warmii, w Witoszewie. W 2009 roku, w czasie gdy otwierano dużą wystawę prac malarza w Brukseli, w Witoszewie płonął ich dom. Ogień strawił prawie sześć tysięcy obrazów, bogatą bibliotekę i pamiątki. Tragedia sprawiła, że pracował jeszcze bardziej intensywnie. Pod koniec życia zamieszkał w Olsztynie, gdzie zmarł w 2020 roku.
Na wystawie eksponowane są obrazy pochodzące ze zbiorów Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, powstałe na przestrzeni ponad pięćdziesięciu lat — od 1955 do 2009 roku. Ich głównym tematem jest pejzaż. W przypadku kilku prac jego integralną część stanowią rozedrgane postaci ludzkie, samotne bądź w parach.
Celem wystawy jest prezentacja malarskiej drogi życiowej Alfonsa Kułakowskiego, obranej przez malarza w dzieciństwie, w chwili gdy po raz pierwszy zobaczył szkic. Układ obrazów ukazuje jego rozwój artystyczny, eksperymenty z kolorem, plamą barwną i fakturą.
Muzeum im. J. G. Herdera w Morągu
niedziela, 22 sierpnia 2021 r., godz. 17.00[/big]
Malarz urodził się w 1927 roku w Osiczynie niedaleko Berdyczowa. Dwa lata później jego rodzina została ograbiona z majątku i zesłana na Syberię. W latach trzydziestych z rąk NKWD zginęła duża część jego najbliższej rodziny, wujowie i dziadek. W 1944 roku Kułakowski zdecydował się na ucieczkę z łagru i dotarł do Kazachstanu, gdzie dołączył do starszego brata. W 1945 roku rozpoczął studia malarskie w kazachstańskiej Ałma-Acie. Po uzyskaniu dyplomu w 1952 roku zadebiutował pierwszą indywidualną wystawą. Osiedlił się w Ałma-Acie, gdzie zbudował z bratem dom, nazywany „Domem Polskim”, funkcjonujący jako kulturalno-intelektualny salon. W 1997 roku, rok po pierwszej polskiej indywidualnej wystawie, po ponad siedemdziesięciu latach wraz z bratem Mieczysławem zdecydował się na przyjazd do Polski. Zamieszkali na Warmii, w Witoszewie. W 2009 roku, w czasie gdy otwierano dużą wystawę prac malarza w Brukseli, w Witoszewie płonął ich dom. Ogień strawił prawie sześć tysięcy obrazów, bogatą bibliotekę i pamiątki. Tragedia sprawiła, że pracował jeszcze bardziej intensywnie. Pod koniec życia zamieszkał w Olsztynie, gdzie zmarł w 2020 roku.
Na wystawie eksponowane są obrazy pochodzące ze zbiorów Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, powstałe na przestrzeni ponad pięćdziesięciu lat — od 1955 do 2009 roku. Ich głównym tematem jest pejzaż. W przypadku kilku prac jego integralną część stanowią rozedrgane postaci ludzkie, samotne bądź w parach.
Celem wystawy jest prezentacja malarskiej drogi życiowej Alfonsa Kułakowskiego, obranej przez malarza w dzieciństwie, w chwili gdy po raz pierwszy zobaczył szkic. Układ obrazów ukazuje jego rozwój artystyczny, eksperymenty z kolorem, plamą barwną i fakturą.
Muzeum im. J. G. Herdera w Morągu
niedziela, 22 sierpnia 2021 r., godz. 17.00[/big]
