Wyniki wyszukiwania słowa 'muzeum'

„Klucz do zamku”

W warsztatach uczestniczyły dzieci ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Lidzbarku Warmińskim. Spotkaliśmy się w przestrzeni wystawy „IMAGO Malarstwo polskie XX/XXI wieku”. Najpierw obejrzeliśmy wybrane obrazy, porozmawialiśmy o nich, potem dzieci malowały swoje prace. Dzieci opowiadały, co namalowały, a jedno z nich nazwało nasze działanie „CAŁOŚĆ SZTUKA”. I tak zatytułowaliśmy naszą małą wystawę z powstałych prac. To było wspaniałe, inspirujące spotkanie. Zapraszamy na warsztaty! Fot. Łukasz Kulicki 3215 Warsztaty prowadzone są w ramach programu partnerstwa społecznego w projekcie „Konserwacja i restauracja XIV-wiecznego zamku w Lidzbarku Warmińskim – perły architektury gotyckiej w Polsce – III etap” dofinansowanego ze środków MF EOG, ze środków budżetu państwa oraz współfinansowanego ze środków Samorządu Województwa Warmińsko-Mazurskiego.

https://muzeum.olsztyn.pl/7531,klucz-do-zamku.html

Dekada w polskiej YMCA

Wiktor Marek Leyk, ur. 10 maja 1951 r. w Szczytnie w rodzinie ewangelicko-mazurskiej. Propagator ru­chu ekumenicznego, dziennikarz. Odbudował Polską YMCA, której w latach 1989-1998 był Dyrektorem Generalnym oraz prezesem. Od 30 lat pełnomocnik wojewody oraz marszałka ds. mniejszości narodo­wych i etnicznych w województwie warmińsko-mazurskim. Poseł na Sejm IX kadencji. „Wiktor Leyk w 1989 roku zorganizował grupę inicja­tywną mającą na celu odbudowanie Polskiej YMCA i – jako dyrektor generalny – przez cale te pięć lat bezpośrednio kieruje pracą związku. Ponadto jest – nie należy się wahać przed takim sformułowaniem – osobą znaczącą w europejskiej i światowej rodzinie YMCA. Członek dwóch grup polowych Europejskiego Alian­su, członek dwóch komitetów Światowego Aliansu — nie tylko jest doskonale zorientowany w mikroświatku YMCA, ale także wywiera realny wpływ na jego rozwój. Nie bez znaczenia jest także fakt, iż od wielu lat pozostaje w kręgu prominentnych postaci ruchu ekumenicznego (członek Ekumenisches Arbeitkreis fur Information in Europa, Luxemburg)”. Społeczeństwo Otwarte 1994.

https://szczytno.muzeum.olsztyn.pl/7530,dekada-w-polskiej-ymca.html

Oferta pracy: Pracownik pracowni plastycznej

Muzeum Warmii i Mazur poszukuje kandydatów/-ek na stanowisko Pracownik Pracowni Plastycznej. Termin składania ofert: 20 lutego 2024 r. Więcej informacji: https://bit.ly/49oTUQS

https://muzeum.olsztyn.pl/7529,oferta-pracy-pracownik-pracowni-plastycznej.html

Orzeł Fryderycjański

Wśród wielu pozyskanych w ubiegłym roku eksponatów prezentować będziemy mi.in. pięć nowych nabytków z Działu Sztuki Dawnej i Rzemiosła Artystycznego. Do muzealnych inwentarzy trafił m.in. kilim z widokiem olsztyńskiego zamku autorstwa Irminy Flanczewskiej-Jasek, grafiki z widokami Królewca, obraz olejny z przedstawieniem dzielnicy portowej dawnej stolicy Prus Książęcych, a także obraz z sentymentalnym widokiem rodzinnych stron — Bartołt Wielkich, podarowany Muzeum przez przedwojennego mieszkańca Prus. Z konserwacji powrócił natomiast tzw. Orzeł Fryderycjański, pochodzący z terenów Prus Wschodnich (nie mamy potwierdzenia konkretnego pochodzenia), będący pierwotnie częścią prospektu organowego. Mocowania na grzbiecie orła oraz skrzydła na zawiasach wskazują, że była to dekoracyjna konstrukcja ruchoma, wprawiana w ruch wraz z wygrywaniem na organach konkretnych tonów. Orzeł stanowił część zespołu ruchomych figur i prawdopodobnie znajdował się na szczycie centralnej części prospektu organowego – wskazują na to archiwalne zdjęcia innych organów z terenu Prus. Rzeźba datowana jest na XVIII w. na podstawie cech stylistycznych i monogramu FR (Fredericus Rex), stosowanego oficjalnie przez Fryderyka I Pruskiego, a następnie przez Fryderyka II Pruskiego. Stan zachowania orła wymagał zaawansowanych prac konserwatorskich, w tym odtworzenia wielu drewnianych elementów rzeźby i uzupełnień brakującej polichromii – zapraszamy do obejrzenia efektu tych prac 11 lutego (niedziela) o godz. 11:00 w olsztyńskim zamku. Po pokazie nabytków zapraszamy na bezpłatne oprowadzanie z przewodnikiem.

https://muzeum.olsztyn.pl/7527,orzel-fryderycjanski.html

Muzealna przystawka

Urokliwe miasto Reszel znane jest przede wszystkim z gotyckiego zamku biskupiego, którego budowę rozpoczęto w 1350 r. oraz bardzo dobrze zachowanej starówki. Położona w zakolu rzeki Sajny warownia jest najlepiej rozpoznanym archeologicznie średniowiecznym obiektem obronnym na Warmii i Mazurach. Zamek wraz z jego otuliną badany był wykopaliskowo od 1973 r. przez dwadzieścia sześć sezonów przez starszą kustosz Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, mgr Izabelę Sikorską-Ulfik. Za zasługi dla rozpoznania najstarszych dziejów miasta Badaczka zaszczycona została nadaniem Jej honorowego obywatelstwa tego warmińskiego miasta. Drzewiej uważano, że reszelski zamek – podobnie jak większość późnośredniowiecznych warowni murowanych w północno-wschodniej Polsce – zbudowany został na tzw. surowym korzeniu, czyli w miejscu wcześniej niezasiedlonym i nieużytkowanym. Prezentowane naczynie odkryto w zachodniej części Wzgórza Zamkowego w Reszlu, obrębie wykopu 5, w warstwie osadniczej nr VI, na głębokości 1,5-1,7 m. Jest to głęboka misa wykonana z gliny wypalonej w atmosferze utleniającej. Ma wysoko osadzony, dwustożkowaty załom brzuśca, krótką szyjkę oraz starannie wygładzoną powierzchnię. Z uwagi na formę i technologię wykonania datować je należy na późny okres wpływów rzymskich (III-IV wiek po Chrystusie) i wiązać z osadnictwem kultury wielbarskiej, której etnos identyfikowany jest z germański plemieniem Gotów przybyłym z Półwyspu Skandynawskiego. Naczynie to jest charakterystyczne dla tej kultury i jako artefakt nie wyróżnia się w sposób szczególny. Niemniej godne jest szczególnej uwagi z dwóch powodów – po pierwsze odkryte zostało w miejscu, gdzie po tysiącu lat wzniesiono gotycki zamek. Po drugie jest dowodem na istnienie w zakolu rzeki Sajny, w obrębie późniejszego Reszla osady kultury wielbarskiej – najdalej na wschód wysuniętego na Warmii i Mazurach punktu osadniczego wiązanego z kulturą gocką. Mirosław J. Hoffmann

https://muzeum.olsztyn.pl/7526,muzealna-przystawka.html

Muzeum Warmii i Mazur w lutym

https://muzeum.olsztyn.pl/7524,muzeum-warmii-i-mazur-w-lutym.html

"Na urodzinach u księcia biskupa" w lidzbarskim zamku

https://muzeum.olsztyn.pl/7520,na-urodzinach-u-ksiecia-biskupa-w-lidzbarskim-zamku.html

Średniowieczna karta z antyfonarza

Wiele bibliotek, muzeów i archiwów zawiera w swoich zbiorach obiekty podobne do prezentowanej dwa tygodnie temu karty ze średniowiecznego kodeksu, która zyskała drugie życie jako element okładki nowożytnego inwentarza. W dawnych wiekach ponowne wykorzystywanie materiału piśmienniczego było bowiem częstą praktyką. Dziś prezentujemy kolejny zabytek, będący świadectwem tego zwyczaju. W księgozbiorze Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie znajduje się pergaminowa karta o wymiarach ok. 33 na 24 cm oznaczoną sygnaturą rkps 33. Z obu stron widnieje na niej zapis melodii przy pomocy neum (były to poprzedniczki nut używane w średniowiecznej Europie) oraz równoległy tekst pieśni. Jedna strona jest jednak prawie całkowicie nieczytelna z powodu wytarcia i zabrudzenia. Karta pochodzi ze średniowiecznego antyfonarza, czyli księgi liturgicznej zawierającej melodie i teksty pieśni używanych w Kościele. Nazwa ta pochodzi od antyfon, czyli krótkich wersów używanych jako refren podczas śpiewów liturgicznych. Na karcie widnieją antyfony na święta św. Doroty oraz katedry św. Piotra w Rzymie. Widoczne ślady złożenia wskazują, że gdy antyfonarz wyszedł z użycia, karta stała się elementem okładki księgi o mniejszym formacie. Na brzegach znajdują się niewielkie dziurki – ślad po zamocowaniu do okładki. Można również bez trudu określić, która strona karty była zwrócona do zewnątrz, a która do wewnątrz. Niewielka plama czerwonego laku to najpewniej pozostałość oderwanej pieczęci. Prawdopodobnie księga, w której oprawie znalazła się karta, była zabezpieczana właśnie w taki sposób. Niestety o tym, czyją własnością była karta i gdzie się znajdowała przez wieki, niewiele da się powiedzieć. Nie znajdują się na niej żadne znaki własności ani zapiski proweniencyjne poza pieczątką biblioteki muzeum. Wiadomo, że trafiła do zbiorów MWiM z Barczewa, a to oznacza, że może pochodzić z tamtejszego klasztoru bernardynów. Ciekawostką jest fakt, że w zbiorach tego konwentu prawdopodobnie przez pewien czas znajdował się również słynny wolumin medyczny Mikołaja Kopernika. Michał Kulpa Fot. Łukasz Kulicki

https://muzeum.olsztyn.pl/7516,sredniowieczna-karta-z-antyfonarza.html

Komunikat

Za wszelkie utrudnienia przeraszamy!

https://muzeum.olsztyn.pl/7515,komunikat.html

Archeologia dla seniorów cykl warsztatów DIY (zrób to samemu)

Podczas zajęć uczestniczy wykonają kopie historycznych kafli piecowych eksponowanych na wystawie „Dzieje budowlane zamku biskupów w Lidzbarku Warmińskim”. Gotowe egzemplarze zostaną wyeksponowane w gablocie w głównym hollu lidzbarskiego zamku. Wstęp bezpłatny dla seniorów (60+) Limit uczestników: 10 osób Wymagania: ubranie robocze, które nie żal ubrudzić Informacje i zapisy: d.zawada@muzuem.olsztyn.pl, 697 975 323 lub lidzbark@muzeum.olsztyn.pl, 89 767 21 11 Terminy i tematyka spotkań 1.8.02.2023 (czwartek) godzina 11.00 – 13.00 Tworzenie płytki licowej kafla piecowego 2.15.02.2023 (czwartek) godzina 11.00 - 13.00 Tworzenie komory kafla piecowego 3.22.02.2023 (czwartek) godzina 11.00 - 13.00 Pokrywanie kafli piecowych szkliwem 4.29.02.2023 (czwartek) godzina 11.00 - 13.00 Ekspozycja gotowych kafli piecowych w hollu zamkowym

https://muzeum.olsztyn.pl/7510,archeologia-dla-seniorow-cykl-warsztatow-diy-zrob-to-samemu.html